ساختار و بدنه

گروه های زیر از کوچک به بزرگ پیش بینی شده است:
     1- تیم
     2- گروه
     3- دسته
     4- گروهان
     5- گردان
     6- هنگ
     تیم؛
     کوچکترین واحد در «تیپ» و شامل 8 نفر عضو میباشد. از این 8 نفر، 7 نفر اعضاء و 1 نفر فرمانده تیم است.
     گروه؛
     شامل 17 نفر؛ 16 نفر اعضاء (دو تیم) و 1 نفر فرمانده گروه.
     دسته؛
     36 نفر عضو، شامل 34 نفر اعضاء (دو گروه)، 1 نفر فرمانده دسته و 1 نفر جانشین فرمانده دسته.
     گروهان؛
     شامل 110 نفر؛ 108 نفر اعضاء متعلق به دسته ها (سه دسته)، و 1 نفر فرمانده گروهان و 1 نفر جانشین فرمانده گروهان.
     گردان؛
     هر گردان متشکل از 6 گروهان و در مجموع 660 نفر است. این تعداد نفرات به علاوه اعضای شورای گردان (6 نفر) و جانشین و فرمانده گردان، مجموعاً 668 نفر خواهد شد.
     هنگ؛
     2 گردان در کنار هم یک هنگ 1344 نفری را تشکیل خواهند داد. از این تعداد 1336 نفر متعلق به 2 گردان و بقیه، اعضای شورای هنگ و جانشین و فرمانده هنگ میباشند.
     تیپ؛
     4032 نفر عضو (سه هنگ) با در نظر گرفتن 6 نفر اعضای شوراء (معاونت های در نظر گرفته شده به صورت پیش فرض: راهبردی، مالی، اجرایی، آموزش، بازرسی، روابط عمومی) و 1 نفر فرمانده تیپ و 1 نفر جانشین فرمانده، مجموعاً 4040  نفر را در «تیپِ» طراحی شده سازماندهی میکند.
     شاید برای کسانی که اطلاعات نظامی دارند این سئوال پیش بیاید که چرا ساختار و بدنه «تیپ فرهنگی» با چارت سازمانی تیپهای نظامی متفاوت است؟
     در جواب باید گفت: اولاً- در نکته ای که در مطالب پیشین آورده شده به روشنی به این سئوال پاسخ داده شده و ثانیاً- سعی شده است در هر رکن، تعداد نفرات به شکلی چیدمان و تعیین شوند که حتی المقدور در اجرای فعالیتهای برنامه ریزی شده از اتلاف نیروی انسانی جلوگیری و اجتناب شود.

چند نکته از تیپ فرهنگی امام علی (علیه السلام)

     این طرح برای فراهم نمودن «بستر» مناسب و قابل و جذاب، «راهبرد»ها و راهکارهای متعدد و متنوعی را تدوین و برنامه ریزی کرده، اما اصلی ترین و اولین لایه طرح، «تیپ فرهنگی» است.
     در اولین تیپ طراحی شده و به جهت تیمن و تبرک، از نام نامی امام المتقین علی (علیه السلام) بهره برده و آنرا «تیپ فرهنگی امام علی (علیه السلام)» مینامیم. در ادامه نیز ساختار کلی «تیپ فرهنگی» را مورد بررسی قرار میدهیم.
     قبل از ورود به بحث ساختار، ذکر یک نکته یا توضیح لازم به نظر میآید.
     کلمه «تیپ» صرفاً به معنا و منظور بهره گیری از چهارچوب سازماندهی معین و منظمی است که در عرف نظام، طبقه بندی میشود و امور و جنبه های دفاعی و نظامی در حاشیه مورد توجه قرار گرفته اند. لذا ذکر این نکته از این جهت لازم بود که کلمه «تیپ»، ذهن خوانندگان عزیز را به سوی عرصه نظامی سوق ندهد.

بستر...

نکته هشتم از عنوان قبلی (ترسیم هدف) چنین بود: فرهنگ سازی نیاز به بستر مناسب و قابل دارد. و اما تمام تلاش این طرح، تبیین این «بستر» مناسب و قابل است تا فرآیند «فرهنگ سازی» با شاخصهای مورد نظر پیاده سازی گردد.
     نکته مهم هم، همین ایجاد «بستر» است. چون «بستر» سیستم یا قالبی است که ظرف اجرای محتوا خواهد بود. چنانکه پیش از این اشاره شد (نکته دوم ترسیم هدف): از وجود خبرگان فرهنگی و طرحهای پربار در این عرصه، بهره مندیم.
     بنظر نگارنده اهمیت سیستم بیش از محتواست. البته در این خصوص در ادامه بیشتر بحث خواهیم کرد. اما به صورت خلاصه باید گفت: در صورتیکه محتوای صحیح و مفید و دقیق موجود باشد، اگر سیستم لازم و مناسب و قابل وجود نداشته باشد این محتوا ساری و جاری نخواهد شد. و اذعان داریم که این محتوا موجود است.
     حال با عنایت به این مقدمه، برای روشنتر شدن بحث به مثال زیر توجه کنید:

شکل گیری تیپ فرهنگی امام علی (علیه السلام)

     مطالبی که در این بخش (طرح جامع تربیت) به مرور ملاحظه و مطالعه خواهید کرد، گزارشاتی از طرحی است که نگارش اولیه آن در 18 شهریورماه 1385 مصادف با روز نیمه شعبان آغاز شد. عنوان اولیه این طرح «تیپ فرهنگی امام علی (علیه السلام)» بود. البته این طرح در سالیان بعد به تدریج تکمیل شد و طی چند سال با توجه به مراکزی که جهت بررسی و اجرا، به آن ارائه میشد، به فراخور مقتضیات، تغییراتی میکرد. اما در آبان ماه 1391 به صورت نهایی بازنویسی و ویرایش شد.