بنظر نگارنده، سند چشم انداز میتواند همان هدف مطروحه باشد. البته این
سند، جامعه مطلوب 1404 را ترسیم کرده و در مورد شاخصهای «جامعه» آن سال
سخن به میان آورده است. در این هدف گذاری، شاخصهای فردی به صورت مجزا و
دقیق تبیین نگردیده است. مگر آنکه بخواهیم فرد را هم به عنوان کوچکترین عضو
همین «جامعه» بدانیم و به همین استدلال، آن شاخصها و معیارها را برای فرد
نیز تعمیم دهیم. اما در نظر نگارنده میتوان با رویکرد هدف گذاری فردی هم،
یک سند مشابه تدوین و تنظیم نمود که آن را بر عهده صاحبان فن میگذاریم.
بنابر آنچه در بالا گفته شد، به صورت خلاصه میتوان گفت:
یک- ضرورت و اهمیت عرصه فرهنگی را درک کردیم و بر آن صحه گذاشتیم.
دو- از وجود خبرگان فرهنگی و طرحهای پربار در این عرصه، بهره مندیم.
سه- با تبیین هدف، مسیر حرکت روشن تر از پیش خواهد بود.
چهار
و پنج و شش- آموزش، اصلی ترین راهبرد، برای ترویج و نهادینه کردن ارزشهای
اسلامی و زمینه ساز رفع و دفع حملات و هجوم دشمنان است.
هفت- فرهنگ سازی یعنی نهادینه کردن ارزشها و بصیرت در جان یک ملت و چندین نسل.
هشت- فرهنگ سازی نیاز به بستر مناسب و قابل دارد.
و اما تمام تلاش این طرح، تبیین این «بستر» مناسب و قابل است تا فرآیند «فرهنگ سازی» با شاخصهای مورد نظر پیاده سازی گردد.
